Zapożyczenia językowe to naturalny proces związany z kontaktami politycznymi, gospodarczymi i kulturalnymi. Im częstsze, tym więcej nowych słów w języku. Im język bardziej prestiżowy, tym większy ma wpływ na pozostałe. Warto zajrzeć do słownika j języka polskiego, żeby przekonać się, jak wiele zapożyczyliśmy z greki.
KRÓTKA HISTORIA JĘZYKÓW
Język polski powstał z zachodniego wariantu języka prasłowiańskiego, z dialektu lechickiego. Przez ostatnie 1000 lat wciąż ewoluował. Historycy języka polskiego wyróżniają cztery okresy rozwoju polszczyzny:
> Staropolski
> Średniopolski
> Nowopolski
> Współczesny
Język grecki to język indoeuropejski, w starożytności jeden z głównych języków basenu Morza Śródziemnego. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Współcześnie język nowogrecki pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. W historii greki można wyróżnić następujące fazy rozwoju:
> greka mykeńska
> greka archaiczna
> greka klasyczna
> greka koine
> język nowogrecki
JĘZYK POLSKI
JĘZYK GRECKI
Pierwsze zapożyczenia w polszczyźnie pochodzą z łaciny i greki. Obydwa te języki są tak silnie związane kulturowo, że nierzadko trudno jest stwierdzić, któremu z nich zawdzięczamy dany wyraz. Ale postarajmy się skupić na języku greckim, który możemy dostrzec w dziedzinach edukacji, nauki, życia społecznego, oraz w aspektach religijnych.
Filozofia
Telewizja
Geometria
Gramatyka
Logika
Matematyka
Atom
Cykl
Elektron
Hipoteza
Metoda
Synteza
Demokracja
Teatr
Dramat
Monarchia
Liryka
Melodia
Poezja
Fizyka
Aerodynamika
Patolog
Szkoła
Ginekolog
Astronomia
Pedagogika
Gimnazjum
Olimpiada
Reumatyzm
Idea
Profesor
Apostazja
Ewangelia
Periodyzacja
Oligarchia
Polityka
Analogia
Kościół
Wspomniane bogactwo języka greckiego (w tym liczne zapożyczenia) ma też swoje „wady”. Prawdopodobnie na każde zapożyczenie lub słowo, które przejął język polski, znajdziemy dwa słowa, które nie przypominają niczego znanego. Nawet w obrębie zapożyczeń można natknąć się na bardzo daleko idące zmiany znaczeń, które dodatkowo mącą w głowach uczących się. Pomijając więc terminy „uniwersalne”, spotykane powszechnie w różnych językach europejskich, większość greckiego słownictwa jest zupełnie odmienna od tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni.